نوعی از سوخت هواپیمایی است که برای استفاده در هواپیماهای دارای موتورهای توربین گازی طراحی شده است. از نظر ظاهری بی رنگ است. متداول ترین سوخت های مورد استفاده در حمل و نقل هوایی تجاری Jet A و Jet A-۱ هستند که به یک استاندارد بین المللی استاندارد تولید می شوند. تنها سوخت جت دیگر که معمولاً در هواپیمایی با موتور توربین توربین استفاده می شود ، جت B است که برای عملکرد پیشرفته آن در هوای سرد استفاده می شود.سوخت جت ترکیبی از انواع هیدروکربن است. از آنجا که ترکیب دقیق سوخت جت بر اساس منبع نفت بسیار متفاوت است ، تعریف سوخت جت به عنوان نسبت هیدروکربنهای خاص غیرممکن است. بنابراین سوخت جت به عنوان یک ترکیب عملکردی به جای یک ترکیب شیمیایی تعریف می شود.علاوه بر این ، دامنه جرم مولکولی بین هیدروکربن ها (یا تعداد کربن های مختلف) توسط الزامات مربوط به محصول مانند نقطه انجماد یا نقطه دود تعریف می شود. سوخت جت نفتی از نوع نفت سفید (از جمله جت ۱A و جت A-۱ ، JP-۵ و JP-۸) دارای توزیع کربن بین ۸ تا ۱۶ (اتم کربن در هر مولکول) است. سوخت جت از نوع پهن یا نفتا (شامل جت B و JP-۴) ، بین حدود ۵ تا ۱۵.