بر اساس گزارش روزنامه South China Morning Post، طرح خط لوله «Power of Siberia 2» میان چین و روسیه می‌تواند معادل یک‌سوم واردات گاز طبیعی مایع (LNG) چین را جایگزین کرده و شوک بزرگی به تجارت جهانی گاز دریابرد وارد کند. این خط لوله با ظرفیت سالانه ۵۰ میلیارد متر مکعب قرار است از طریق مغولستان عبور کند و تأمین بلندمدت گاز روسیه را برای چین تضمین کند؛ آن هم در زمانی که صادرکنندگان جهانی در حال افزایش ظرفیت تولید LNG هستند.

این هشدار پس از امضای تفاهم‌نامه الزام‌آور میان مسکو و پکن در روز یکشنبه مطرح شد. ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه، و الکسی میلر، مدیرعامل گازپروم، این توافق را در پکن به‌عنوان محور اصلی همکاری انرژی دو کشور معرفی کردند. با وجود رسمی شدن نیت طرفین، جزئیات تجاری مهمی مانند قیمت‌گذاری و تأمین مالی هنوز مشخص نشده‌اند. تحلیلگران این توافق را نشانه‌ای از هم‌سویی راهبردی دو کشور و چرخش شرقی روسیه پس از توقف خریدهای عمده اروپا از خطوط لوله توصیف کرده‌اند.

رسانه‌های چینی نیز بر ابعاد گسترده این تحول تأکید دارند. به گزارش Sina Finance، گازپروم قصد دارد جریان گاز خط لوله فعلی «قدرت سیبری» را از ۳۸ به ۴۴ میلیارد متر مکعب در سال افزایش دهد و حجم انتقال از شرق دور را نیز از ۱۰ به ۱۲ میلیارد متر مکعب برساند. هم‌زمان، خط جدید مغولستان نیز به این ظرفیت افزوده خواهد شد. وب‌سایت QQ.com این پروژه را به‌عنوان بیمه‌ای در برابر نوسانات بازار LNG و ابزاری برای افزایش قدرت چانه‌زنی چین در برابر تأمین‌کنندگان آمریکایی و قطری معرفی کرده است.

این طرح بخشی از «نظم جدید جهانی گاز» تلقی می‌شود؛ جایی که قراردادهای خط لوله، قدرت چانه‌زنی بلندمدت چین در حوزه انرژی را تقویت می‌کنند. تحلیلگران از Barron’s و مرکز سیاست انرژی جهانی دانشگاه کلمبیا هشدار داده‌اند که صادرکنندگان LNG آمریکا ممکن است سهم خود را در بازار آسیا از دست بدهند، زیرا با کاهش تقاضای نقدی و افت رشد صادرات، جایگاهشان تضعیف خواهد شد.

در صورت ساخت به‌موقع خط لوله «قدرت سیبری ۲»، چین به گاز خط لوله‌ای با قیمت ثابت و حجم بالا دست خواهد یافت؛ مشابه قراردادهای بزرگ تأمین LNG. این تغییر می‌تواند رشد تقاضا برای پروژه‌های جدید مایع‌سازی گاز در آسیا را محدود کرده و صادرکنندگان آمریکایی، قطری و استرالیایی را به رقابت شدیدتر برای سهم باقی‌مانده از بازار وادار کند. معامله‌گران به بلومبرگ گفته‌اند که این بازآرایی بازار، مذاکرات قراردادهای بلندمدت را تحت تأثیر قرار داده و تصمیمات سرمایه‌گذاری در حوزه LNG را تا دهه ۲۰۳۰ دگرگون خواهد کرد.