در سال‌های اخیر، صنعت نفت چین روندی متفاوت از سایر تولیدکنندگان جهانی را تجربه کرده است. در حالی که کاهش قیمت جهانی نفت معمولاً باعث افت تولید می‌شود، چین برخلاف این قاعده، تولید خود را افزایش داده است. این در حالی است که شرکت‌های نفتی آمریکایی مانند Diamondback Energy به دلیل افت قیمت‌ها، کاهش تولید را در دستور کار قرار داده‌اند. اما در چین، نقش پررنگ دولت در هدایت صنعت نفت و گاز باعث شده تا این کشور مسیر متفاوتی را دنبال کند.
چین در دهه ۱۹۹۰ به خودکفایی انرژی رسید و حتی برای مدتی بیشتر از مصرف خود نفت تولید می‌کرد. اما از سال ۱۹۹۴ به بعد، با رشد سریع اقتصادی، مصرف نفت از تولید پیشی گرفت و چین به بزرگ‌ترین واردکننده نفت خام جهان تبدیل شد. در حال حاضر، این کشور روزانه حدود ۵ میلیون بشکه نفت تولید می‌کند، در حالی که مصرف آن بیش از ۱۶ میلیون بشکه در روز است—شکافی که هر سال بیشتر می‌شود.
پس از افت شدید تولید در سال ۲۰۱۶ به دلیل سقوط قیمت جهانی نفت، چین از سال ۲۰۱۹ روند بازیابی تولید را آغاز کرد. این روند با اجرای «برنامه هفت‌ساله توسعه اکتشاف و تولید نفت و گاز» از سوی دولت تسریع شد. هدف اصلی این برنامه، افزایش امنیت انرژی از طریق تولید داخلی و ذخیره‌سازی راهبردی نفت بود. دولت چین همچنین با کاهش مالیات منابع، حذف تعرفه واردات تجهیزات خاص و حمایت از شرکت‌های ملی نفتی، زمینه رشد تولید را فراهم کرد.
شرکت PetroChina با افزایش دو برابری سرمایه‌گذاری در اکتشاف و تولید بین سال‌های ۲۰۱۶ تا ۲۰۲۳، توانست تولید خود را ۶ درصد افزایش دهد و ذخایر نفتی‌اش را ۲۱ درصد بالا ببرد. شرکت CNOOC موفق‌تر عمل کرده و تولید خود را ۴۵ درصد افزایش داده است، عمدتاً به لطف میدان نفتی Bohai Bay. شرکت Sinopec نیز با افزایش ۲.۶ برابری سرمایه‌گذاری، روند نزولی تولید را متوقف کرده و ذخایر جدیدی در مناطق شیل و اعماق زمین کشف کرده است.
با وجود اینکه بسیاری از میدان‌های نفتی چین قدمتی بیش از نیم قرن دارند، این کشور توانسته با استفاده از فناوری‌های بازیابی پیشرفته (EOR) مانند تزریق آب اصلاح‌شده، گاز، مواد شیمیایی، حرارت و میکروارگانیسم‌ها، تولید را حفظ کند. میدان نفتی Daqing، که از سال ۱۹۶۰ فعال است، تنها در بازه ۲۰۱۴ تا ۲۰۲۳ بیش از ۲ میلیارد بشکه نفت تولید کرده است. این موفقیت‌ها نشان می‌دهد که چین با تکیه بر سیاست‌گذاری دولتی و فناوری‌های نوین، توانسته در برابر نوسانات بازار جهانی مقاومت کند و تولید داخلی خود را تقویت نماید.