بعد از دو سال بازی کردن نقش شهروند نمونه اوپک پلاس، عربستان سعودی تصمیم گرفته است که وقت آن رسیده کراوات را شل کند—حداقل طبق گفته آژانس بین‌المللی انرژی.

بر اساس گزارش آژانس بین‌المللی انرژی، این کشور سهمیه تولید خود در ژوئن را با ۷۰۰ هزار بشکه در روز بیشتر از حد تعیین‌شده رد کرده و روزانه ۹.۸ میلیون بشکه نفت تولید کرده است—بالاترین میزان طی دو سال گذشته.

آمار رسمی تولید اوپک سه‌شنبه منتشر می‌شود و برخی تحلیل‌گران قبلاً گفته‌اند که این آمار تقریباً نشان‌دهنده تطابق کامل خواهد بود. اما حدس زدن داده‌های دستکاری‌شده پیش از انتشار آن‌ها بیشتر شبیه عوارض جانبی محروم بودن از نشست وین است تا تحلیل معنادار.

عربستان سعودی در دو سال گذشته عمدتاً به اهداف تعیین‌شده خود پایبند بوده است—و در حالی که افزایش اخیر نیازمند بررسی است، به‌طور خودکار به معنی فریبکاری نیست.

ریاض ادعا می‌کند که افزایش صادرات و فعالیت پالایشگاه‌ها مربوط به شکستن قوانین نبوده بلکه فقط جابجایی بشکه‌ها در میان تنش‌های منطقه‌ای بوده است. با این حال، آژانس بین‌المللی انرژی افزایش صادرات، رشد فعالیت پالایشگاه‌ها و افزایش ذخایر را سه علامتی می‌داند که نه به بازی‌های فریبنده بلکه به افزایش واقعی تولید اشاره دارند.

تمام این موارد چند روز پس از آن رخ می‌دهد که اوپک پنج رسانه بزرگ غربی—بلومبرگ، رویترز، نیویورک تایمز، وال استریت ژورنال و فایننشال تایمز—را از شرکت در نشست وین محروم کرد. اوپک هیچ توضیح رسمی ارائه نداد، اما این فهرست شباهت قابل توجهی به رسانه‌هایی دارد که بیشترین انتقاد را از نفوذ اوپک بر بازار داشتند و بیشتر از همه از روایت انتقال انرژی حمایت کرده‌اند.

همچنین برای هیچ‌کس پوشیده نیست که بلومبرگ—یکی از محروم‌شدگان—یکی از اولین‌ها بود که نسخه آژانس بین‌المللی انرژی درباره ارقام تولید بیش از حد عربستان را به شدت نقد کرد.

برای انصاف، تقاضای داخلی عربستان در تابستان افزایش می‌یابد و صادرات به چین هم به بالاترین حد دو سال اخیر رسیده است، به طوری که آرامکو در آگوست ۵۱ میلیون بشکه نفت ارسال کرده—حرکتی که می‌توان آن را توجیهی برای کمی افزایش سهمیه دانست. اما ۷۰۰ هزار بشکه در روز خطای گرد کردن نیست، بلکه یک بیانیه است.

چه ممنوعیت رسانه‌ها برای کنترل روایت‌ها بوده باشد یا صرفاً برای کوتاه کردن صف‌های خبرنگاران، ظاهر قضیه بسیار بد است. و وقتی بزرگ‌ترین صادرکننده نفت خام جهان به آرامی در حال آزمایش مرزها و بستن پرده‌هاست، فقط سهمیه‌ها نیستند که متزلزل به نظر می‌رسند، بلکه اعتبار هم در خطر است.