مدتی پیش، کاهش قیمت نفت در ایالات متحده با خوشحالی فراوانی مواجه بود. بنزین ارزان‌تر به معنای درآمد قابل تصرف بیشتر برای مصرف‌کنندگان، هزینه‌های حمل و نقل پایین‌تر برای کسب‌وکارها و افزایش تقاضا برای بخش‌هایی بود که به نفت به عنوان یک ورودی وابسته هستند. اما در سال ۲۰۲۵، این دیدگاه ساده‌انگارانه دیگر معتبر نیست. معادله اقتصادی به‌طور چشمگیری تغییر کرده است.
از واردکننده خالص به صادرکننده خالص
در سال ۲۰۰۵، ایالات متحده روزانه ۱۲.۵ میلیون بشکه نفت و محصولات نهایی را وارد می‌کرد. در آن زمان، کاهش قیمت نفت به صرفه‌جویی‌های قابل توجهی در صورت‌حساب واردات منتهی می‌شد. مزایای خالص آن برای اقتصاد واضح بود. اما در سال ۲۰۲۵، این تصویر معکوس شده است. به لطف رونق حفاری شیل (فرکینگ)، ایالات متحده اکنون صادرکننده خالص حدود ۲.۳ میلیون بشکه نفت و محصولات تصفیه‌شده در روز است. وقتی قیمت نفت کاهش می‌یابد، ایالات متحده اکنون بیشتر از آنچه که در واردات صرفه‌جویی می‌کند، از صادرات خود ضرر می‌کند.
این بدان معناست که کاهش قیمت نفت امروز واقعاً کسری تجاری ایالات متحده را بدتر می‌کند—چیزی که به‌طور فرضی قرار است تعرفه‌ها آن را اصلاح کنند. تناقض در اینجاست که برخی از پرصدا‌ترین حامیان تعرفه‌ها—که می‌گویند این تعرفه‌ها کسری تجاری ما را اصلاح خواهند کرد—در حال جشن گرفتن کاهش قیمت نفت هستند. آن‌ها در حال جشن گرفتن روندی هستند که قدرت صادرات ما را تضعیف می‌کند و کسری تجاری را گسترش می‌دهد.
به سیگنال نگاه کنید، نه فقط قیمت
همچنین بسیار مهم است که دلیل کاهش قیمت نفت را در نظر بگیریم. قیمت‌ها زمانی کاهش می‌یابند که عرضه افزایش یابد، تقاضا کاهش یابد، یا بازارها پیش‌بینی کنند که مشکلات اقتصادی در راه است. در سال ۲۰۲۰، قیمت نفت به طور برجسته‌ای سقوط کرد—حتی به طور موقت به منفی رسید—نه به این دلیل که اقتصاد در حال شکوفایی بود، بلکه به دلیل اینکه پاندمی COVID-19 باعث تعطیلی جهانی شد. آن سقوط قیمت، نشانه‌ای از درد اقتصادی عمیق بود.
به امروز نگاه کنید: قیمت نفت دوباره کاهش یافته است، نه به این دلیل که ما در انرژی ارزان شناور هستیم، بلکه به این دلیل که نگرش بازار به سمت احتمال رکود تغییر کرده است. این خبر خوبی نیست—این یک علامت هشدار روشن است.
اگر شرایط اقتصادی بیشتر بدتر شود، سرمایه‌گذاری‌ها در زیرساخت‌های انرژی و تولید جدید کاهش خواهد یافت. همان افرادی که شعار «حفاری، عزیز حفاری» را می‌دهند ممکن است خود را در حالی پیدا کنند که چرا سکوهای حفاری متوقف شده، هزینه‌های سرمایه‌ای کاهش یافته و مشاغل کاهش یافته‌اند. زمانی که قیمت‌ها زیر آستانه سودآوری می‌روند، تولیدکنندگان عقب‌نشینی می‌کنند—و این اثرات موجی بر اقتصاد گسترده‌تر خواهد داشت.