اوپک پلاس آخر هفته گذشته همان کاری را انجام داد که همه انتظارش را داشتند: اعلام افزایش مجدد تولید. اما قیمت‌ها کاری کردند که همه انتظارش را نداشتند: بالا رفتند. اکنون همه نگاه‌ها به سمت تقاضا و اختلال در عرضه معطوف شده است.

هشت عضو اوپک پلاس که تولید نفت خام خود را تحت محدودیت نگه داشته بودند، روز شنبه توافق کردند که در ماه ژوئیه ۴۱۱ هزار بشکه دیگر به تولید روزانه خود اضافه کنند؛ مشابه توافق‌هایی که پیش‌تر برای ماه‌های مه و ژوئن نیز صورت گرفته بود. این خبر پس از گمانه‌زنی‌هایی منتشر شد که رسانه‌ها گزارش داده بودند ممکن است این کارتل این بار برای نشان دادن قدرت خود، مقدار بیشتری نفت به بازار عرضه کند. این گمانه‌زنی‌ها باعث تضعیف قیمت‌ها شده بود. تصمیم اوپک پلاس عملاً تأثیری بر قیمت‌ها نگذاشت، اما رخدادهایی که همزمان با این نشست رخ دادند، تأثیرگذار بودند.

اول، حمله پهپادی اوکراین به اهدافی در داخل خاک روسیه بود. این حمله باعث شد انتظار حملات بیشتری برود، این بار به زیرساخت‌های نفتی روسیه، که می‌تواند منجر به اختلال در عرضه شود.

سپس مسئله توافق هسته‌ای آمریکا و ایران مطرح شد، که اکنون احتمال آن کمتر از قبل شده است. رسانه‌ها گزارش دادند ایران احتمالاً پیشنهاد جدید آمریکا را رد خواهد کرد. این بدان معناست که تحریم‌های آمریکا علیه ایران پابرجا خواهند ماند، به‌ویژه فشارهایی که بر صنعت نفت ایران وارد شده است. خبرگزاری رویترز گزارش داد که ایران حاضر نیست غنی‌سازی اورانیوم را به‌طور کامل متوقف کند، موضوعی که آمریکا آن را پیش‌شرط رسیدن به توافق قرار داده بود، و در نتیجه چشم‌انداز توافق دوباره دور شده است.

برای افزودن بر عوامل افزایشی بازار، فصل آتش‌سوزی‌های جنگلی در آلبرتا آغاز شده و باعث توقف تولید شده است؛ تاکنون بیش از ۳۴۰ هزار بشکه در روز تحت تأثیر قرار گرفته‌اند. این مقدار معادل ۷ درصد کل تولید است، به گفته رویترز، و همین موضوع برای افزایش قیمت‌ها کافی بوده است — و این تصور را تقویت کرده که تقاضا برای نفت بیش از آن چیزی است که بسیاری معتقدند.

کلاید راسل از رویترز در ستون اخیر خود اشاره کرد که واردات نفت به آسیا تاکنون در سال جاری نسبت به سال گذشته ضعیف‌تر بوده و این‌طور پیشنهاد کرد که افزایش تولید اخیر اوپک پلاس در زمانی نامناسب از نظر تقاضا اتفاق افتاده است. راسل این سوال را مطرح کرد که آیا کشورهای عضو اوپک پلاس که تولید را افزایش داده‌اند، قادر به یافتن خریدار برای نفت اضافی خود خواهند بود، به‌ویژه با توجه به اینکه واردات نفت به آسیا در ماه مه نسبت به آوریل کاهش یافته و از ۲۴.۸۵ میلیون بشکه در روز به ۲۴.۲ میلیون بشکه در روز رسیده است.

با توجه به تحولات ژئوپلیتیکی یادشده، احتمالاً پاسخ این سوال مثبت است — و این نفت اضافی ممکن است با قیمت‌های بهتری نیز فروخته شود. چرا که بار دیگر به فعالان بازار نفت یادآوری شد که مهم نیست پیش‌بینی‌کنندگان درباره تقاضا چه می‌گویند و اینکه عرضه جهانی از تقاضا پیشی گرفته یا نه؛ مهم آن چیزی است که در دنیای واقعی رخ می‌دهد، و در آن دنیا، تقاضا برای نفت همچنان قوی باقی مانده است، حتی با وجود کاهش تدریجی اشتهای چین برای نفت خام.

تحلیلگران کالایی بانک ING امروز در یادداشتی نوشتند: «تقاضا با ورود به ماه‌های تابستانی رو به افزایش خواهد رفت، که این نشان می‌دهد قیمت‌ها احتمالاً همچنان به‌خوبی حمایت خواهند شد». این اظهارنظر پس از آن منتشر شد که بانک گلدمن ساکس نیز در ابتدای هفته جاری به‌نوعی الگوهای فصلی تقاضا برای نفت را تأیید کرد و گفت قیمت‌ها ممکن است در ادامه سال افزایش یابند.

این بانک در یادداشتی در روز دوشنبه نوشت: «بنیادهای نسبتاً محدود در بازار نقطه‌ای نفت، رشد داده‌های سخت اقتصادی جهانی، و حمایت فصلی تابستانی از تقاضای نفت نشان می‌دهد که کاهش تقاضای مورد انتظار به اندازه‌ای نخواهد بود که مانع از تصمیم برای افزایش تولید در نشست ۶ ژوئیه برای تعیین تولید ماه اوت شود.»

در واقع، نه‌تنها تحولات ژئوپلیتیکی باعث نگرانی خرس‌های بازار نفت شده، بلکه فصل سفرهای تابستانی نیز در حال آغاز است، و شوک سیاست‌های تجاری مبتنی بر تعرفه دولت ترامپ نیز در حال فروکش کردن است. قیمت نفت در حال حاضر نسبتاً مقرون‌به‌صرفه است که می‌تواند موجب افزایش تقاضا شود، و چشم‌انداز عرضه کوتاه‌مدت نیز نامشخص است، که همین امر اغلب موجب افزایش قیمت‌ها می‌شود.