در ۱۵ اوت، درست در همان زمانی که دیدار موردانتظار بین رئیس‌جمهور ترامپ و رئیس‌جمهور پوتین در جریان بود، تحولی با پیامدهای بالقوه گسترده در مسکو رخ داد. رئیس‌جمهور پوتین تغییری در فرمان سال ۲۰۲۲ خود امضا کرد؛ فرمانی که پروژه ساکالین-۱ را به‌طور کامل تحت حاکمیت روسیه قرار داده بود، این بار با شرایطی برای امکان بازگشت شرکت‌های خارجی به این پروژه. این تغییر وزن بیشتری از آنچه زمان‌بندی آرام آن نشان می‌داد دارد. در اصل، نشان‌دهنده تمایل روسیه برای سیگنال دادن است که شرکت‌های آمریکایی — و به‌ویژه اکسون‌موبیل — می‌توانند دوباره جایگاهی در یکی از مهم‌ترین پروژه‌های استراتژیک انرژی روسیه داشته باشند.

ساکالین-۱ یک دارایی معمولی نیست. این پروژه که در حاشیه شمال‌شرقی جزیره ساکالین قرار دارد، شامل میادین چایوو، ادوپتو و آرکوتون-داگی است و ذخایر قابل استخراج آن حدود ۲.۳ میلیارد بشکه نفت و ۱۷.۱ تریلیون فوت مکعب گاز طبیعی برآورد شده است. اکسون‌موبیل در دهه ۱۹۹۰ با یک توافقنامه مشارکت تولید وارد این پروژه شد، پس از آنکه میادین – که اولین‌بار در دهه ۱۹۷۰ کشف شده بودند – برای چندین دهه بدون توسعه باقی مانده بودند. تولید تجاری در سال ۲۰۰۵ آغاز شد و اکسون‌موبیل به‌عنوان اپراتور پروژه عمل کرد. در آغاز فعالیت، پروژه رکورد جهانی حفاری طولانی‌برد را ثبت کرد و در سال ۲۰۰۷ با چاه Z-11 به عمق ۱۱،۲۸۲ متر (۳۷،۳۲۰ فوت) رسید. ساختار سهام پروژه به این صورت بود که ۳۰٪ به اکسون‌موبیل و ۳۰٪ به روسنفت تعلق داشت، و ۲۰٪ به‌صورت جداگانه به شرکت ONGC ویدش هند و SODECO ژاپن اختصاص یافته بود.