قراردادهای آتی نفت خام پس از افزایش تهدیدات رئیس‌جمهور ایالات متحده، دونالد ترامپ، علیه روسیه به بالاترین سطح در شش هفته گذشته رسیدند. ترامپ هشدار داد در صورتی که روسیه با آتش‌بس در اوکراین موافقت نکند، با تحریم‌ها و تعرفه‌های بیشتری روبرو خواهد شد.
در معاملات صبح چهارشنبه، نفت برنت برای تحویل در ماه سپتامبر با افزایش ۱.۲ درصدی به ۷۳.۳۴ دلار در هر بشکه رسید، در حالی که نفت خام WTI با رشد ۱.۵ درصدی به ۷۰.۲۴ دلار معامله شد. ترامپ به خبرنگاران گفت که ۱۰ روز دیگر به روسیه فرصت می‌دهد تا درباره آتش‌بس با اوکراین مذاکره کند، و ضرب‌الاجل قبلی خود را از ۱۴ ژوئیه به ۳ اوت تمدید کرد. ترامپ همچنین اعلام کرد که نگران تأثیر تحریم‌های روسیه بر بازار نفت نیست، احتمالاً چون معتقد است این موضوع فرصتی برای افزایش تولید نفت توسط تولیدکنندگان آمریکایی فراهم می‌کند.
در یادداشتی از شرکت BOK Financial Securities آمده است:
«ضرب‌الاجل جدید بسیاری از تحلیلگران را غافلگیر کرد و اگر اجرایی شود، می‌تواند عرضه نفت خام و فرآورده‌های نفتی روسیه به بازار جهانی را محدود کند.»
عامل دیگری که به افزایش قیمت نفت دامن زد، توافق تجاری میان ایالات متحده و اتحادیه اروپا بود که از یک جنگ تجاری تمام‌عیار جلوگیری کرد. این توافق، چارچوب جدیدی برای تجارت میان دو اقتصاد بزرگ جهان تعیین کرده است و در نتیجه آن، حداکثر تعرفه صادرات اتحادیه اروپا به آمریکا به ۱۵ درصد محدود می‌شود.
و اکنون تحلیلگران کالا در بانک استاندارد چارترد (Standard Chartered) پیش‌بینی کرده‌اند که قیمت نفت احتمالاً در سال‌های آینده روند صعودی خواهد داشت. قیمت‌های کنونی نفت که پس از همه‌گیری کووید-۱۹ در حدود ۷۰ دلار در هر بشکه باقی مانده‌اند، تقریباً با میانگین ۲۰ ساله آن که ۷۳.۳۸ دلار است، برابری می‌کنند. با این حال، استاندارد چارترد می‌گوید که اقتصاد صنعت شیل آمریکا که قبلاً اجازه می‌داد قیمت نفت از محدوده ۹۰ تا ۱۰۰ دلار قبل از بحران مالی جهانی به زیر ۶۰ دلار سقوط کند، به طرز قابل‌توجهی تغییر کرده است.
تحلیلگران خاطرنشان می‌کنند که صنعت شیل آمریکا اکنون برای جلوگیری از کاهش شدید تولید نفت شیل، به قیمت‌های بالاتری نیاز دارد. افزایش هزینه‌های ورودی مانند فولاد، نیروی کار، و مواد شکست هیدرولیکی (frac materials) – که بخشی از آن به دلیل تعرفه‌های اعمال‌شده توسط ترامپ است – نیز کمکی به بهبود وضعیت نکرده‌اند. در واقع، پیش‌تر گزارش شده بود که «میانگین قیمت سر به سر (breakeven) برای تولیدکنندگان حوزه پرمیان (Permian) اکنون دوباره به محدوده ۶۰ دلار در هر بشکه نزدیک شده، در حالی که دو سال پیش در میانه ۵۰ دلار بود.»
استاندارد چارترد تنها نهادی نیست که دیدگاهی صعودی نسبت به قیمت نفت دارد؛ بسیاری از تحلیلگران انرژی هشدار داده‌اند که قیمت‌های فعلی نفت پایدار نیستند. در ماه مه، شرکت ریستاد انرژی (Rystad Energy) برآورد کرد که قیمت سر به سر برای چاه‌های افقی جدید در مناطق کلیدی شیل اکنون حدود ۶۸ دلار در هر بشکه است، که افزایشی چشمگیر نسبت به دو سال پیش نشان می‌دهد. آرتیم آبراموف گفته است: «انتظار می‌رود که بودجه‌های سرمایه‌ای تنگ‌تر و سرمایه‌گذاری مجدد کندتر شود – حتی اگر قیمت‌ها اندکی بهبود یابند.»
شرکت مشاوره انرژی وود مکنزی (Wood Mackenzie) نیز نظر مشابهی دارد. رابرت کلارک، معاون تحقیقات بالادستی این شرکت می‌گوید: «این سال ۲۰۱۴ نیست. سرمایه‌گذاران به دنبال جریان نقدی هستند، نه رشد. اگر کف قیمتی برنگردد، تعداد دکل‌ها قطعاً کاهش خواهد یافت.»
شاید مدیران صنعت نفت این واقعیت تلخ را به ترامپ منتقل کرده‌اند. شاید به او هشدار داده‌اند که شعار «حفاری، فقط حفاری» او صرفاً یک شعار سیاسی باقی خواهد ماند، مگر آنکه قیمت نفت افزایش یابد – و به همین دلیل است که شاهد تغییر ناگهانی لحن او نسبت به مسکو هستیم. در واقع، شمار دکل‌های حفاری در آمریکا با روندی طولانی‌مدت در حال کاهش است، که معمولاً پیش‌زمینه‌ای برای افت تولید نفت به‌شمار می‌رود.