شتاب پیشرفت در حوزه هیدروژن سبز در حال کاهش است، زیرا استارت‌آپ‌ها با هزینه‌های بالا و تقاضای نامشخص دست‌وپنجه نرم می‌کنند، و در همین حال شرکت‌های بزرگ انرژی پروژه‌های بلندپروازانه خود را رها کرده‌اند تا دوباره بر فعالیت‌های سنتی نفت و گاز تمرکز کنند. گرچه هیدروژن سبز — که از طریق الکترولیز با استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر تولید می‌شود — جایگزینی پاک‌تر برای هیدروژن مبتنی بر سوخت فسیلی به شمار می‌رود، اما همچنان سهم کوچکی از مصرف جهانی هیدروژن را تشکیل می‌دهد. هزینه بالای تولید و وابستگی شدید به یارانه‌ها و مشوق‌های دولتی، توسعه این صنعت را دشوار کرده است.
هیدروژن سبز به‌عنوان راه‌حلی کلیدی برای کاهش کربن در صنایع سنگینی مانند پالایش و صنایع شیمیایی معرفی شده است. اما در غیاب تقاضای قوی بازار، سرمایه‌گذاری میلیاردی در زیرساخت‌ها به‌طور فزاینده‌ای پرریسک شده است. آژانس بین‌المللی انرژی (IEA) نیز اذعان کرده که تقاضا برای هیدروژن کم‌کربن عمدتاً تحت تأثیر سیاست‌های دولتی است، نه نیاز واقعی بازار. این آژانس در گزارش سال ۲۰۲۴ خود خواستار دخالت قوی‌تر دولت‌ها برای تقویت تقاضا شد و هشدار داد که حمایت‌های فعلی کافی نیست تا سرمایه‌گذاری مورد نیاز را توجیه کند.
در نتیجه، پروژه‌های متعدد هیدروژن سبز در سراسر جهان با تأخیر یا لغو مواجه شده‌اند. خروج شرکت‌های شل و اکوینور از یک پروژه بزرگ اروپایی در زمینه هیدروژن، تردید فزاینده سرمایه‌گذاران را آشکار کرد و موجی از لغو پروژه‌ها را در سال ۲۰۲۵ به دنبال داشت. استرالیا، ایالات متحده و اروپا همگی شاهد توقف یا لغو پروژه‌های بزرگ هیدروژن سبز بوده‌اند. در آمریکا، کاهش اعتبارهای مالیاتی تحت قانون جدید رئیس‌جمهور ترامپ موسوم به «قانون یک لایحه بزرگ و زیبا» فشار بیشتری بر امکان‌پذیری اقتصادی پروژه‌ها وارد کرد و شرکت‌هایی مانند فورتیسکیو را وادار به بازنگری در زمان‌بندی و عملی بودن طرح‌هایشان کرد.
استرالیا، که خود را به‌عنوان رهبر آینده صادرات هیدروژن مطرح کرده بود، نیز با موانع عمده‌ای روبرو شده است. شرکت استنوِل از پروژه ۹.۱ میلیارد دلاری CQ-H2 خارج شد، و شرکت BP نیز از مالکیت و مدیریت پروژه عظیم ۳۶ میلیارد دلاری Australian Renewable Energy Hub انصراف داد و اعلام کرد بخش مرتبط با هیدروژن، نقطه‌ضعف این پروژه بود. این تحولات، عدم قطعیت فزاینده در چشم‌انداز کوتاه‌مدت هیدروژن سبز را نشان می‌دهد، در حالی که شرکت‌ها اکنون ترجیح می‌دهند بر پروژه‌های اقتصادی‌تر تمرکز کنند و منتظر نشانه‌های واضح‌تر بازار و حمایت‌های قوی‌تر سیاسی بمانند.