بر اساس داده‌های جدید منتشرشده توسط بلومبرگ و شرکت Vortexa، حجم نفت خام در حال انتقال با نفتکش‌ها به بالاترین سطح خود از سال ۲۰۱۶ رسیده است: حدود ۱.۲ میلیارد بشکه. این رقم نگران‌کننده است، زیرا نشان می‌دهد عرضه نفت از تقاضا پیشی گرفته و بخش قابل توجهی از نفت در حال جابجایی است بدون آن‌که مقصد مشخصی داشته باشد. حتی با افزودن نفت ذخیره‌شده در شناورها، این رقم از سال ۲۰۲۰ بی‌سابقه بوده است.
این وضعیت برای تولیدکنندگان و سرمایه‌گذاران نفتی خوشایند نیست. به‌نظر می‌رسد بخش عمده‌ای از نفت در دریا به‌دنبال خریدار است، نه آن‌که پس از معامله در حال حمل باشد. این نشانه‌ای از کاهش تقاضای جهانی برای نفت است. اما در همین گزارش، بلومبرگ اشاره می‌کند که چین از ابتدای سال ۲۰۲۵ بخش زیادی از این مازاد را جذب کرده و روند «انباشت» نفت را شدت بخشیده است.
طبق گزارش رویترز، شرکت‌های دولتی انرژی چین در حال ساخت ۱۱ مرکز ذخیره‌سازی جدید نفت خام تا پایان سال ۲۰۲۶ هستند. ظرفیت این مراکز حدود ۱۶۹ میلیون بشکه خواهد بود؛ رقمی که تقریباً برابر با ظرفیت اضافه‌شده در چهار سال گذشته است. چین، به‌عنوان بزرگ‌ترین واردکننده نفت جهان، روزانه نزدیک به یک میلیون بشکه نفت ذخیره می‌کند، حتی در شرایطی که تقاضای داخلی برای پالایش کاهش یافته است.
اما چرا چین در شرایطی که عرضه جهانی رو به افزایش و قیمت‌ها در حال کاهش است، به انباشت نفت ادامه می‌دهد؟ پاسخ ممکن است در عدم قطعیت بازار جهانی نفت نهفته باشد. تولید نفت شیل آمریکا با کاهش قیمت‌ها کند شده و ظرفیت ذخیره اضافی اوپک‌پلاس نیز پس از سه سال محدودیت تولید، کاهش یافته است. این بدان معناست که در صورت افزایش ناگهانی تقاضا، اوپک‌پلاس توان پاسخ‌گویی سریع را نخواهد داشت.
در حالی‌که نفت در دریا به‌عنوان نشانه‌ای از مازاد عرضه معرفی می‌شود، هرگونه خبر از تحریم‌های جدید علیه صنعت انرژی روسیه باعث افزایش قیمت‌ها می‌شود. این واکنش بازار نشان می‌دهد که نگرانی درباره امنیت عرضه همچنان پابرجاست و مازاد نفت ممکن است به‌اندازه‌ای که گزارش‌ها نشان می‌دهند، قطعی نباشد. چین با انباشت نفت در حال آماده‌سازی برای سناریوهای احتمالی آینده است؛ سناریوهایی که ممکن است بازار جهانی را غافلگیر کند.